Okularnica

Okulary były dla mnie zmorą od samego dzieciństwa. Gdy tylko miałam iść na spacer, na zakupy czy imprezę zostawiałam je w domu. Mało ważne, że nie widziałam co dzieje się 50 m ode mnie. Nigdy nie potrafiłam dobrać sobie odpowiednich oprawek, poza tym nie było takiego wyboru jak teraz. Soczewki w moim przypadku były wykluczone, operacja laserowa również, choć chciałam przeznaczyć na nią pieniądze z 8-nastki. Pewnego dni okazało się, że moja wada dość poważnie się pogorszyła, zdałam sobie sprawę, że chcąc, nie chcąc muszę zacząć je nosić. Zdecydowałam się na zakup nowych oprawek, które mam po chwilę obecną. Mimo wcześniejszych zapewnień, nosiłam je tylko i wyłącznie w domu i na zajęciach w szkole, na przerwy zdejmowałam. Dopiero teraz zaczyna do mnie docierać, że od tego nie ucieknę i prędzej czy później, lepiej dla mnie aby odbyło się to wcześniej będą musiały mi towarzyszyć w codziennym życiu. I chyba wstając dzisiaj z tą myślą uświadomiłam sobie, że i w okularach, jak i bez nich wyglądam podobne, choć wcześniej uważałam, że oprawki totalnie zmieniają wyraz mojej twarzy.

Czy tylko dla mnie noszenie ich było zmorą, czy Wy też zmierzyłyście się z podobnym problemem? Poza tym teraz dużo ludzi kupuje sobie okulary mimo, że nie mają problemów ze wzrokiem, aby troszkę wyróżnić się z tłumu :)